หญ้ากินนีมูนริเวอร์

Megathyrus maximus
cv. Mun River

หญ้ากินนีมูนริเวอร์ (Panicum maximum) หญ้าสายพันธุ์ใหม่จากประเทศคอสตาริกา ซึ่งในปี 2558 อุบลฟอเรจซีดนำมาวิจัยและพบว่ามีความเหมาะสมกับประเทศแถบเอเชียเป็นอย่างมาก จึงคัดเลือกมาผลิตและจำหน่ายในปี 2562

ลักษณะและความสำคัญ

หญ้ากินนีมูนริเวอร์ Megathyrus maximus (เดิม Panicum maximum) cv. Mun River เป็นหญ้าสายพันธุ์กินนีชนิดยืนต้น มีลำต้นสูงใหญ่ ใบดก คล้ายหญ้ากินนีมอมบาซาแต่มีใบขนาดใหญ่และนุ่มกว่าแล้วปริมาณมากถึง 80-85% นับเป็นหญ้าที่มีผลผลิตสูง เพราะแม้ว่าจะปลูกในสภาพพื้นที่ไม่ดีนัก ก็ให้ผลผลิตน้ำหนักแห้งได้ถึง 3-4 ตัน/ไร่/ปี อย่างไรก็ตามหญ้ากินนีมูนริเวอร์ไม่เหมาะกับสภาวะน้ำขังหรือแล้งเป็นเวลายาวนาน หรือสภาพพื้นที่ดินทราย

เทคนิคการปลูก

หญ้ากินนีมูนริเวอร์สามารถปลูกโดยการหว่านเมล็ดหรือการเพาะกล้า

การหว่านเมล็ด

ไถเตรียมดินแล้วตากไว้ แล้วจึงไถพรวนดินให้ละเอียด จากนั้นจึงหว่านเมล็ดพันธุ์ในอัตรา 1.5-2 กิโลกรัม/ไร่ โดยหว่านเมล็ดให้กระจายสม่ำเสมอทั่วแปลง และอาจใช้คราดเกลี่ยดินกลบ 1-2 เซนติเมตร

การเพาะกล้า

เมื่อต้นกล้าสูงพอประมาณ ให้ย้ายไปปลูกในแปลงซึ่งเตรียมดินไว้แล้ว โดยปลูกเป็นแนวห่างกันต้นละ 50 เซนติเมตร ซึ่งหากวันย้ายต้นกล้าไม่มีฝน ให้รดน้ำตาม

การดูแลรักษา

การใส่ปุ๋ย

ก่อนปลูกควรใส่ปุ๋ยสูตร 15-15-15 ในอัตรา 35 กิโลกรัม/ไร่ และควรใส่ปุ๋ยหลังการตัดทุกครั้ง

การตัด

ควรตัดครั้งแรกเมื่อหญ้าอายุประมาณ 60-80 วัน หรือเมื่อหญ้าสูงเลยเข่าเกือบถึงเอว (60-80 เซนติเมตร) และตัดให้เหลือความสูงประมาณข้อเท้า (10-15 เซนติเมตร)

หลังจากนั้นในฤดูฝนสามารถตัดได้ทุก 40-45 วัน หรือเมื่อหญ้าสูง 60-80 เซนติเมตร หากปล่อยให้สูงเกิน 80 เซนติเมตร โปรตีนหยาบและไฟเบอร์อาจหายไป

ส่วนในฤดูแล้งหากไม่รดน้ำ ควรตัดทุก 60-70 วัน หรือเมื่อหญ้าสูง 50-70 เซนติเมตร

การใช้ประโยชน์

โปรตีนหยาบสูงเฉลี่ย 8-12% ในสภาพดินทั่วไป และสูงถึง 12-14% ในสภาพดินดี